Metody leczenia OMS
Leczenie opiera się na dwóch zasadniczych rodzajach terapii:
- zachowawczej- przedmuchiwanie trąbek słuchowych metodą Politzera, stosowanie autoinflacji (balony Otovent), inhalacje AMSA. Postępowanie zachowawcze jest zarezerwowane dla przypadków klinicznych z krótkim okresem zalegania wysięku w uchu środkowym (zazwyczaj 3-6 m-cy), bez zmian strukturalnych błony bębenkowej w otoskopii i towarzyszącym niewielkiego stopnia niedosłuchem przewodzeniowym,
- chirurgicznej- zalecane w przypadkach zaawansowanych zmian otoskopowych błony bębenkowej (objawy OMS powyżej 6 m-cy), utrzymujących się nieprawidłowych wyników badań słuchu- płaski tympanogram (typ ,,B” oraz rezerwa ślimakowa powyżej 25-30 dB w badaniu audiometrycznym. W takich przypadkach klinicznych zalecane jest nacięcie błony bębenkowej (tzw. paracentezy lub myringotomii), odessanie z ucha środkowego zalegające wydzieliny, często z jednoczasowym założeniem do jamy bębenkowej drenika wentylacyjnego na okres kilku miesięcy. Drenik wentylacyjny pozostawiony w błonie bębenkowej przez okres 4-6 miesięcy, pozwala w większości przypadków na pełne wyleczenie. Gdy jednak dochodzi do nawrotów wysiękowego zapalenia ucha, zakłada się dreniki długo utrzymujące się w błonie bębenkowej (zazwyczaj do 15-18 m-cy).
W większości ośrodków klinicznych ,równocześnie z założeniem drenażu do jamy bębenkowej wykonuje się adenoidektomię (usunięcie migdałka gardłowego). Zabieg ten przywraca prawidłową drożność nosa i funkcję trąbek słuchowych co pośredni wpływa na stan kliniczny ucha środkowego. Z dostępnych opracowań naukowych wynika , że takie postępowanie lecznicze znacznie zmniejsza ryzyko nawrotów wysiękowego zapalenia ucha środkowego u dzieci.
Każdy przypadek OMS wymaga indywidualnego podejścia i wyboru optymalnego postępowania dopasowanego do stanu klinicznego pacjenta. Leczenie wysiękowego zapalenia ucha środkowego wymaga systematyczności i cierpliwości zarówno od pacjenta , jak i lekarza. Podstawą terapii OMS jest uważna obserwacja kliniczna i wdrożenie prawidłowego postępowania leczniczego w odpowiednim okresie przebiegu choroby.
